Love Letter 36
Written By Bhaanuchandara
ఏ మాయ చేసావో ఏమో...
మొదట్లో అతి సాధారణముగా కనిపించిన నువ్వు..రోజు రోజుకి అందముగా.. ఆనందమై నా గుండెలో ఒదిగిపోయావు.
ఒక్కరోజు నువ్వు కనపడక పొతే..నా మది నిండా నైరాశ్యం అలముకునేది..
నేనెక్కువగా నీ గురించే ఆలోచించటంవల్ల నా మనసిలా తపిస్తుందేమో అనుకునేదాన్ని.
నా మీద నాకు కొంచెం విశ్వాసం ఎక్కువ..నేనేమిటి? పడటమేంటి? ప్రేమేంటి? ప్రేమించడమేంటి? ప్రేమ అనేది.. కవులు కల్పించే అభూత కల్పనగా భావించిన నేను....
ఇంత పెద్ద విశాల దేశములో నువెందుకు నచ్చావో..నిన్నెందుకు మెచ్చానో నాకిప్పటికీ అర్థం కాదు.
మరదలు పిల్ల అంటూ వరదై..ఉప్పెనై నన్ను కబళించే నీ చర్య కోసం ఎదురుచూస్తున్న
ఎంతైనా నే.. ఇంతిని కదా...నిన్ను చూడగానే సిగ్గుల దుప్పటిలో దూరిపోతున్నా.
ఎద ఎంత ఎగిసిపడిన..యవ్వనం..పూలవనమై పరిమళిస్తున్న పలకరింపుతో సరిపెట్టుకుంటున్న సంపెగని.
అడుగులో అడుగులేస్తూ నీ వైపే వస్తున్నా అందాల దీపాన్ని.
మాటలో మాటనై ..పాటల మారి హృదిలో చేరిన గులేబకావలిని.
విరజాజిపువ్వుల విచ్చుకుంటూ నిన్నక్రమించుకుంటున్న వాయువుని.
నా మనసు దోచిన నెలరాజువి.
నవ్వి నవ్వని నీ లేత నవ్వులో ముత్యాలే దొర్లుతాయో...పగడాలే కురుస్తాయో కానీ చూస్తూ నే...చిత్తరువునైపోతాను.
వెన్నెలను వర్షిస్తూ నీ కనులు నను చుట్టేస్తు...గుండెల్లో చేరి ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తుంటే ఊపిరాడక నిను గాఢముగా చుట్టేయాలనిపిస్తుంది.
ఆరడుగుల బక్కపలచని మనిషివే కానీ విశ్వమంతా నిండి వివిధ వర్ణాలతో రంజింపచేస్తునావు.
నా చిరునవ్వుల పూల మాలను గుమ్మములో కట్టి నీ కోసం ఎదురుచూస్తున్న.........
Comments
Post a Comment